Op 27 maart 2015 ben ik voor de derde keer geopereerd.
Nu was het voor de inplanting van de definitieve stimulator. Dit wil zeggen dat nu de batterij onderhuids is ingebracht.
Op de foto hierboven zie je alles wat nodig is voor de neurostimulator. links onderaan zie je de leads die ze inplanteren. Bij mij is dit gebeurt tussen mijn schouderbladen. (dit gebeurde 8 januari). Rechts op de foto zie je de afstandsbediening die ik vanaf maandag altijd bij me zal moeten hebben.
Links bovenaan zie je de batterij die afgelopen vrijdag is geplaatst. Dit is iets hoger dan op onderstaande afbleeding.
Deze operatie is onder volledige narcose gebeurt.
Dit was de eerste keer dat ik onder volledige narcose ging. Wat was ik zenuwachtig voor de operatie.
Om 8 uur moest ik binnen zijn in het ziekenhuis, daar heb ik dan tot 9u30 op de kamer moeten wachten tot de verpleegster bij me kwam. Toen moest ik mijn operatieschort aantrekken en ik werd onmiddelijk weggebracht naar het ok.
Op het ok kwam de behandelende arts nog bij me om te vragen hoe het was. En dat hij de batterij toch iets hoger ging plaatsen, omdat ik anders niet meer ging kunnen zitten en liggen.
Ik werd weggebracht door een verpleger en een anesthesist. (dit was rond 9u45) Twee heel grappige mannen die me nog regelmatig aan het lachen brachten. Normaal gezien kunnen ze pas na de 4de of 5de keer mijn infuus prikken. Bij de anesthesist was dit onmiddelijk gelukt. Wel in mijn hand waar de CRPS zich bevind. Maar ik was al blij dat ik niet volledig volgeprikt was.
In de operatiezaal kreeg ik dan een masker opgezet. Ik had al bij heel veel mensen gevraagd hoe dat juist gaat, en ze vertelden mij dat je tot 10 moet tellen en tegen 3 zou je liggen slapen. Nu ik had al tot 20 geteld en begon me toch zorgen te maken :). Wat bleek dat ze gewoon zuurstof aan het bijgeven waren. Toen de verpleegkundige zij 'slaap wel Femke, tot straks' was ik redelijk snel weg.
Om 10u45 lag ik op recovery. Daar hebben ze me wel pijnstilling bijgegeven want ik had enorm veel pijn.
Tegen 11u lag ik terug op mijn kamer waar mama en papa op me aan het wachten waren. Ik was klaarwakker, had honger en dorst en wou naar huis :).
Maar dat was buiten mijn plan gerekend. Ik mocht pas om 14u30 iets drinken en om 16u30 iets eten.
Ik dacht dat ik om 17u dan wel naar huis mocht. Bleek dat ik nog twee zakjes pijnstilling en 2 zakjes antibiotica via het infuus moest krijgen en een een spuit tegen het flubiet.
Ik mocht om 20u30 naar huis. Het was een heel pijnlijke autorit. Maar ik was zo blij dat ik thuis was.
De dag na de operatie heb ik heel veel pijn gehad. Ik had ook van het ziekenhuis uit geen pijnstilling of info meegekregen.
Vandaag is het gelukkig al wat beter. Stappen en lang zitten gaat nog moeilijk. Ook bij de meest voor de hand liggende dingen heb ik hulp nodig. Zo kan ik me niet bukken, aankleden, volledig wassen.... Ik verblijf dus voorlopig weer bij mama en papa thuis. Gelukkig maar, want ik zou de trappen van ons appartement niet op geraken.
Morgen moet ik op controle en word de neurostimulator voor de eerste keer weer aangezet. Dit vind ik heel spannend.
Nu de vragen die ik heel veel krijg zijn:
- Wanneer mag de neurostimulator er uit? Nooit meer. Ik heb voor de rest van mijn leven een neurostimulator nodig.
- Wanneer ben je volledig genezen? Ook hier, ik heb CRPS voor de rest van mijn leven. En ik zal er met moeten leren leven
- Dit was je laatste operatie? Nee, als de batterij leeg is moet ik terug geopereerd worden voor een nieuwe batterij. Dit voor de rest van mijn leven, tenzij ik na verloop van tijd een zelfoplaadbare batterij zou krijgen.
- Gaat de pijn volledig weg zijn? De neurostimulator onderdrukt de pijn. Ik heb de neurostimulator getest en ik had veel pijnvermindering. Ik weet natuurlijk niet hoe dit de pijn zal onderdrukken als ik terug arbeid begin te verrichten.
- kan je nu je leven gewoon herpakken? Ik heb toch wat beperkingen waar ik rekening mee zal moeten houden.
Als jullie nog vragen hebben stel ze gerust, dan kan ik ze bijplaatsen op mijn blog.
Jammer genoeg is CRPS bijna niet gekend. Maar je vind heel wat info op internet
Wat het infuus in je crps hand??? Dat kan bij mij echt niet hoor. Jeetje! Ik hoop dat ik ook snel geopereerd kan worden. Hou je taai meissie!
Antwoord
Femke
3/30/2015 06:13:53 am
Hey Eilish,
Ja helaas wel in slechte hand, met als gevolg dat mijn hand volledig beginnen opblazen is en enorm veel pijn deed. Ook de ingangswonde geneest heel traag.
Vorige keer was het in mijn rechter arm, maar die is volledig ontstoken geraakt
Antwoord
Laat een antwoord achter.
Over mezelf
Ik ben Femke, 24 jaar. Momenteel volg ik via volwassen (afstands) onderwijs een opleiding voor dierenartsassistent. Ik ben graag creatief bezig met tekenen, kleuren, juwelen maken, kaarten maken, pixelen,... . Ik heb heel wat huisdieren waar ik veel tijd aan besteed. Ik heb CRPS in mijn linker hand/arm sinds 2014. Veel plezier met het lezen van mijn blog.